بانک صادرات ایران به عنوان یک بانك خصوصی و به‌صورت سهامی عام با نام «بانک صادرات و معادن ایران» در ١٥ شهريورماه سال ١٣٣١ طبق قوانین آن روزگار با سرمايه اوليه ٢٠ ميليون ریال با شماره ٣٨٣٣ در اداره ثبت شركت‌ها به ثبت رسید و تأسيس شد. اين سرمايه با خريد ٧٦ سهم توسط دو نفر از اعضای هيأت مؤسسين بانك و سرمايه‌گذاری بقيه اعضای هيأت‌مديره تأمين شد و سهامداران با واگذاری سفته به هيأت‌مديره تعهد دادند ٥٠ درصد بقيه تعهد خود را از محل سود ساليانه پرداخت کنند.

بنیانگذاران بانک صادرات ایران با درک صحیح شرايط حاکم بر آن زمان تلاش کردند با جذب حداکثر نقدینگی در دست مردم برای اولین بار در کشور بانکی براساس اصول مشتری‌مداری تأسیس کنند؛ از این‌رو بانک صادرات و معادن ایران در ٢٢ آبان سال ١٣٣١ با ١٣ نفر کارمند در حالی شروع به کار کرد که خوش‌بین‌ترین افراد نیز با وجود بانک‌های قدرتمند دولتی پیشرفت و موفقیت آن را پیش‌بینی نمی‌کردند.

ارایه خدمات بانکی بهتر به مردم، ایجاد شبکه گسترده بانکی در سراسر کشور، جلب سرمایه‌های داخلی و پس‌اندازهای هر چند کوچک و ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری در تمامی فعالیت‌های اقتصادی از اهداف اولیه بانک صادرات و معادن ایران بود.

بازار تهران به عنوان مركز معاملات و گردش پولی کشور بسیار مورد توجه مؤسسان بانک بود. به این ترتیب اولین شعبه بانک در ٢٢ آبان ١٣٣١ در يك ساختمان استيجاری به مساحت حدود ٢٠٠ متر مربع، با چند اتاق در طبقه دوم سرای بنايی بازار تهران واقع در كوچه تكيه دولت آغاز به کار کرد. يکی از اولين اقدامات هيأت مديره انجام تعميرات و تغييرات در محل استقرار اولين شعبه بانك بود. آنان با برداشتن ديوارهای بين سه اتاق از هفت اتاق، يك سالن معاملات 96 مترمربعی با پنج باجه براي دريافت و پرداخت، انتقالی چك‌های واگذاری و افتتاح حساب به وجود آوردند و تعداد ٤ اتاق برای بايگانی و تداركات (جهت لوازم ضروری و ملزومات و مطبوعات) و اتاق‌های مديرعامل و هيأت‌مديره در نظر گرفتند. آن‌ها سعی داشتند ساختمان بانك جلوه بسيار آبرومندی داشته باشد. بعدها با بهتر شدن وضعیت اقتصادی بانک، محل مناسب‌تری برای شعبه بازار خریداری شد و در آبان ١٣٣٧ شعبه يك بازار به محل فعلی منتقل شد.